Xa está aquí a auténtica,
a inimitable... festa da democracia!
Como sabedes hai uns días
que non se poden publicar enquisas, e mañá é xornada de reflexión, dous
conceptos que na era de internet teñen moita lóxica. En todo caso, como son
unha cidadá respectuosa das leis, vou deixar hoxe aquí o meu Comparador de
Candidatos Electorais (patent pending) para que o miredes antes das 12 da noite
so pena de vos convertir en cabazas (ou berenxenas, ou tomates, ou deus non o queira laranxas...).
O Comparador de
Candidatos Electorais non compara os candidatos reais a presidente entre eles,
como fan os memes máis aburridos da historia, senón que vos proporciona un
método moito máis científico para decidirdes a quen votar, contándovos a qué
partido pertencerían os políticos televisivos máis molones se puidesen presentarse ás eleccións do domingo. Pasade,
mirade, e logo votade con sentidiño que despois xa sabedes...
Presidente Fitzgerald Grant III (Scandal)
Este está bastante claro:
despois de gañar as eleccións por un pucherazo algo máis elaborado ca nosa moi
autóctona carretaxe, as decisións do Presidente Grant día si e día tamén
estiveron baseadas nos seus intereses persoais, maiormente poderller facer
cariñitos á súa amante e ex-directora de campaña Olivia Pope, e por culpa destas
decisións traicionou varias veces o seu programa e mesmo meteu o seu país nunha
guerra ilegal (sóalle a alguén?). Ademais diso matou coas súas propias mans a
unha xuíza do tribunal supremo que ameazaba con delatalo, utilizou
politicamente o asasinato do seu fillo, e polo xeral dedícase a dar polo cú cada
día do seu mandato.
Leslie Knope (Parks
and Recreation)
Leslie pode chegar a ser
irritante cando se trata de traballar, porque quere abarcar todo e implicar a todos,
e ten unha estraña obsesión polos ficheiros organizados por cores e os plans
mal explicados, pero ninguén pode negar que todo o fai para mellorar a vida dos
seus concidadáns, quer como directora axunta do Departamento de Parques de Pawnee,
quer como concelleira en minoría.
Os problemas que Leslie
ten coa prensa local, que a atacan faga o que faga, e o seu optimismo irredento
fan que poida ser unha firme candidata para calquera marea.
Peter Florrick (The Good Wife)
Peter Florrick comezou a
primeira tempada de The Good Wife en
prisión, como Vera e Barrionuevo, só que el empregara fondos públicos para
pagar prostitutas, o que probablemente o faría tamén un candidato ideal para
recibir unha tarxeta black. Só foi
grazas aos esforzos do seu asesor de campaña Eli Gold (o verdadeiro xenio
político da serie) que Peter recuperou o favor do público, e que foi o que fixo
entón? Efectivamente, aproveitar a súa posición de poder para atacar e machacar
os seus inimigos políticos e persoais, amañar as eleccións a Fiscal Xeral da
súa muller e probablemente as súas propias a gobernador de Illinois, non
desenvolver ningún dos ambiciosos programas sociais dos que falara na súa campaña,
e conspirar aquí e alá até conseguir meterse na carreira presidencial. Iso si,
todo coa apariencia externa dun demócrata preocupado pola educación pública e o
99%. Supoñemos que cando remate a súa vida política terá garantido un asento no
consello de administración de Gas Natural.
Alan B’Stard (The
New Statesman)
Alan B’Stard foi o membro
máis novo do Parlamento Británico con só 31 anos, era ben parecido e falaba de
cambio... Sóavos? Pois agora vaivos soar máis: B’Stard tamén opinaba que os
problemas do sistema educativo poderíanse solucionar de vez se a matrícula custase
2.500 libras por curso, falaba de rematar coas listas de espera da sanidade
pública eliminando efectivamente a sanidade pública, o que á súa vez acabaría
coa pobreza (literalmente). Aliado coñecido de antigos nazis, empresarios e
lores por igual, unha vez declarou nunha entrevista que os ricos só deberían
pagar impostos pola cocaína. Aí queda.
Taylor Doose (Gilmore
Girls)
Non importa que Taylor
sexa o edil dunha comunidade pequeniña e polo xeral ben avenida, Taylor toma
moi en serio o seu traballo. De feito, é o único que toma en serio o seu
traballo. Nas reunións veciñais ponse dos nervios se alguén non respecta a
quenda de palabra ou se as cousas non van por onde a el lle interesa. Claro que
Taylor ten sempre o interese da súa vila como prioridade, pero, sobre todas as
cousas, o que Taylor quere que entendades é que vós, simples votantes, sempre
estades equivocados e el sempre ten a razón.
